Wspólnota Odnowy w Duchu Świętym POKORNA SŁUŻEBNICA PANA przy parafii św. Jana Nepomucena w Łagiewnikach powstała za zgodą proboszcza ks. Jarosława Olesia we wrześniu 2019 roku.
Spotykamy się w czwartki o godz. 18.45 w salce w domu katechetycznym (tam gdzie działa Ochronka sióstr Elżbietanek) na wspólnym uwielbieniu Boga poprzez śpiew, dzielenie się Słowem Bożym, świadectwami życia, na formacji duchowej, a w każdy TRZECI CZWARTEK MIESIĄCA zapraszamy do kościoła na ADORACJĘ NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU.
Opiekunem Wspólnoty jest ks. Kanonik Alfred Szkróbka.
Jeżeli poszukujesz czegoś więcej w Kościele, to właśnie dostałeś zaproszenie od Ducha Świętego do przyjścia na nasze spotkanie. W spotkaniach mogą uczestniczyć wszyscy bez ograniczeń wiekowych, a szczególnie młodzi po sakramencie Bierzmowania. W ten sposób Duch Święty będzie ich prowadził we wspólnocie Kościoła.
Odnowa w Duchu Świętym istnieje wszędzie tam, gdzie jest Kościół.
Mówiąc o narodzinach Odnowy w Duchu Świętym nie wolno zapominać o tym, że Duch Święty obecny był w Kościele zawsze, że prowadził go i ożywiał przez wieki. Był obecny w jego wymiarze instytucjonalnym, a także charyzmatycznym, w którym działał, pobudzając ludzi do osobistej odpowiedzi na miłość Boga objawioną w Jezusie Chrystusie, wszczepiając w nich gorące pragnienie świętości i posługując się nimi dla dobra Kościoła.
Zasadnicze cele Odnowy w Duchu Świętym:
- Propagowanie dojrzałego i nieustannego nawracania się ku Jezusowi Chrystusowi, naszemu Panu i Zbawcy.
- Coraz wierniejsze otwieranie się na Osobę, obecność i moc Ducha Świętego.
- Przyjęcie i posługiwanie się darami duchowymi (charyzmatami) w Kościele.
- Popieranie dzieła ewangelizacji w mocy Ducha Świętego.
- Pielęgnowanie stałego wzrostu duchowego przez udział w bogatym życiu sakramentalnym i liturgicznym Kościoła, w docenianiu tradycji katolickiej modlitwy i duchowości, w spontanicznej formacji, w wierności doktrynie katolickiej pod kierunkiem Kościoła.
Zapraszamy wszystkich chętnych, a szczególnie grających na jakichkolwiek instrumentach muzycznych.
Kontakt: psp.owds@gmail.com
Historia Nowej Pięćdziesiątnicy w Kościele i powstanie Odnowy w Duchu Świętym
Sobór Watykański II ( lata 1962-1965) umożliwił świeckim włączenie się do ewangelizacji i otwieranie się na działanie Ducha Świętego. Chodziło o nową wiosnę kościoła i „otwarcie drzwi Chrystusowi” poprzez powiew Ducha Świętego.
Duch wieje, kędy chce i jak chce. W lutym1967r na uniwersytecie Duqunen kilku profesorów i kilku studentów, po rozważaniu Słowa Bożego, poszło do kaplicy na pierwszym piętrze, aby się modlić o wylanie darów Ducha Świętego, tzw. Nową Pięćdziesiątnicę, i Duch Święty zstąpił na nich. Nie tylko zebranych w kaplicy, ale na pozostałych na dole innych studentów. Przeżyli tzw. „chrzest w Duchu Świętym”.
Poczuli obecność Ducha ŚWIĘTEGO. Jedni chwalili Boga językami, inni cicho płakali (ze szczęścia), inni otrzymali dar śmiechu, inni dostali tzw. spoczynek w Duchu Świętym i wszystkich wewnętrznie napełniła Jego obecność. Zostali duchowo posłani, aby budować nowe wspólnoty i te nowe wspólnoty zaczęły się rozrastać w Stanach Zjednoczonych i nie tylko. Wszystko to za sprawą Ducha Świętego i tych, którzy Go doświadczyli. W nich była Jego Obecność. Ci ludzie poprzez śpiew, modlitwę, głoszenie Słowa Bożego, byli świadkami dla powstających wspólnot. Nikt im tego nie sugerował, nikt ich nie zachęcał – sprawcą był sam Duch Święty.
W 1974 w czerwcu odbyła się międzynarodowa konferencja WSPÓLNOT CHARYZMATYCZNYCH
kościoła katolickiego na stadionie, gdzie przybyło 30 000 osób, jeden kardynał (Leo Suenes) i dziewiętnastu biskupów.
Po tym wydarzeniu w wielu parafiach w różnych miastach na całym świecie zaczęli zbierać się ludzie, aby wspólnie modlić się poprzez Ducha Świętego, wielbić Boga, czytać Pismo Święte, dawać świadectwa, co uczynił w ich życiu Duch Święty.
Do Polski Odnowa w Duchu Świętym dotarła w roku 1975.Przywieźli ją kapłani, którzy byli wtedy w USA: księża Piątkowski i Dembowski (później biskup Odnowy) O. Schulz, Grewkowicz, O. Kozłowski, ks. Płonka.
Odnowa w Duchu Świętym w Polsce.
Rok 1975 w Ruchu Światło – Życie został obwołany Rokiem Ducha Świętego. Wówczas dużo modlono się o Nową Pięćdziesiątnicę. Wtedy to zdarzyły się pojedyncze przypadki wśród ludzi otrzymania wylania darów Ducha Świętego. W 1977 roku powstała pierwsza wspólnota w Warszawie po powrocie z USA ks. Bronisława Dembowskiego w kościele św. Marcina. Na początku do tej grupy modlitewnej zgłosiło się 20 osób, w dalszych latach zaczęły powstawać w innych miastach nowe wspólnoty Odnowy. Centrum Odnowy w Duchu Świętym mieści się w Magdalence pod Warszawą.
Etapy rozwoju Odnowy w Duchu Świętym
Początkowo wspólnoty spotykały się „w podziemiu” na wskutek nie rozumienia przez pozostałych członków Kościoła ich charakterystycznych form modlitwy, tj. modlitwy w językach, proroctwa, doświadczenie obecności Boga (spoczynki w Duchu Świętym), podnoszenie rąk do góry, pieśni uwielbienia, nie takie tradycyjne. W śród tradycyjnych katolików były to formy kontrowersyjne, nie do zaakceptowania. Jednak po jakimś czasie ludzie do tych form zaczęli się przyzwyczajać na spotkaniach otwartych i w czasie radosnego przeżywania Eucharystii.
Poprzez koncentrowanie się na początku na charyzmatach i doświadczaniu Boga nazwano Odnowę charyzmatyczną, po jakimś czasie zorientowano się, że ważniejszy od charyzmatów jest Duch Święty i Jego obecność w nas i naszych wspólnotach. Dlatego najważniejsza jest odnowa wewnętrzna człowieka w Duchu Świętym. I tak utrwaliła się nazwa Odnowy w Duchu Świętym.
Odnowa wewnętrzna to pewne przeżycie duchowe, ci którzy je przeżyli, zaczęli zadawać sobie pytanie, co jest istotą tego doświadczenia i dokąd ono prowadzi? Jest to charakterystyczne dla Odnowy, że nie ma w niej jakichś ważnych kierunków działania wynikających z ludzkiej pomysłowości, lecz raczej ciągła refleksja nad działaniem Pana Boga i odczytywanie znaków sugerujących kolejne etapy (zaangażowanie w liturgię Kościoła, w życie parafialne, w posługę modlitwą wstawienniczą, ewangelizacja tam gdzie pośle Pan).
Pierwszą formą ewangelizacji stosowaną w Odnowie były seminaria Odnowy w Duchu Świętym (zwane seminariami wiary), zawierające podstawowe orędzie ewangelizacyjne – kerygmat. Inną formą były świadectwa indywidualne. Wreszcie przyszło zrozumienie, że trzeba jeszcze bardziej radykalnie wychodzić do ludzi z ewangelizacją. Ojciec Święty potwierdził te intuicje mówiąc, że trzeba dziś chodzić od domu do domu, od drzwi do drzwi, tak jak to czynią Świadkowie Jehowy. W Odnowie pojawiło się dużo programów ewangelizacyjnych (kursy Alpha), rekolekcji i spotkań, a także Msze Święte połączonych z posługą uzdrawiania.
Odnowa zrodziła się nie z ustanowienia przez hierarchię, lecz była i jest ruchem oddolnym. To spowodowało, że zmienia się tradycyjny układ pasterz – owce, w którym to ksiądz miał określać, co robić mają wierni. Zaczęto dostrzegać inicjatywy wiernych świeckich. Zauważono, że wiele ruchów może bardzo pomagać w kształtowaniu się nowej, posoborowej struktury Kościoła, gdzie laikat nabiera bardziej partnerskiej roli w stosunku do hierarchii nie poprzez to, że osłabia jego rolę, ale że podejmuje starania o budowanie i rozwój Kościoła. Inicjatywy oddolne bardzo często pochodzą od Ducha Świętego, i aby Kościół mógł zajaśnieć całym swoim bogactwem i blaskiem, trzeba, by się rozwijał w poddaniu hierarchii.
Charakterystyczne dla Odnowy jest to, że formacja nie jest jednolita. Podczas gdy doświadczenie Pana Boga jest czymś wspólnym i jednoczącym, poszczególne grupy szukają dalszej formacji w oparciu o konkretną duchowość ( franciszkanie po franciszkańsku, kapucyni po kapucyńsku itp.)
Trudno określić, ile osób jest dzisiaj w Odnowie, ilu jest zaangażowanych, a ilu sympatyków. To liczby, które się ciągle zmieniają i wszelkie próby liczenia nie są precyzyjne. Można mówić o ok. 40-60 tys. osób regularnie spotykających się na modlitwie w grupach. Można też patrzeć pod kątem corocznych czuwań Odnowy na Jasnej Górze. Co roku gromadzi się tam ok. 200 tys. osób.
(Na podstawie informacji na ogólnopolskiej stronie OWDŚ opracował MB)